Drewnica

W 1889 roku z inicjatywy Pelagii Popławskiej powstało Towarzystwo Pomocy Lekarskiej i Opieki nad Umysłowo Chorymi. Wspomagało ono finansowo rodziny chorych, opłacało koszty leczenia i dążyło do utworzenia własnego szpitala.W tym celu Towarzystwo wystąpiło z propozycją przejęcia opuszczonych baraków po schronisku dla dzieci żołnierskich we wsi Drewnica. Miejscowe władze nie wyraziły zgody, mimo to nie zaprzestano starań o pozyskanie siedziby. W 1902 roku na mocy ukazu carskiego Towarzystwo uzyskało zezwolenie na zakup baraków wraz z piętnastoma morgami ziemi i tak powstał szpital “DREWNICA” zwany w tamtych czasach zakładem.Uroczyste otwarcie i poświęcenie zakładu odbyło się w maju 1903 roku. Początkowo były to dwa baraki, jeden dla kobiet, drugi dla mężczyzn, w sumie dla 24 chorych. Liczba chorych stale rosła i zakład powiększał się.

Pierwszym dyrektorem był dr Karol Rychliński, kierował zakładem przez 30 lat. Przy zakładzie było gospodarstwo rolne, które dostarczało warzywa, owoce i mleko.

W czasie II wojny światowej szpital znalazł się na linii frontu podczas oblężenia Warszawy i zamienił się w szpital wojenny, a w 1944 roku został doszczętnie ograbiony przez Niemców, co bardzo pogorszyło jego sytuację finansową.

Od 1948 roku placówka podlegała Ministerstwu Zdrowia a następnie Wydziałowi Zdrowia i Opieki Społecznej m.st. W-wy. obejmując opieką obydwie dzielnice praskie prawobrzeżnej Warszawy oraz 3 powiaty: wołomiński, otwocki i nowodworski.

W 1998 roku Szpital uzyskał osobowość prawną i od tego czasu podlega Samorządowi Województwa Mazowieckiego.

Aktualnie szpital posiada 8 oddziałów stacjonarnych w tym :

• 5 oddziałów ogólnopsychiatrycznych,
• 1 oddział rehabilitacyjny,
• 1 oddział detoksykacyjny,
• 1 oddział geriatryczny,
• 1 oddział dzienny.

• Poradnia Zdrowia Psychicznego,
• Zespół Leczenia Środowiskowego,
• Warsztat Terapii Zajęciowej,
• Hostel.